กาลรัก
...แม้จะผ่านอีกร้อยกี่พันปี ข้านี้จะรักเพียงท่าน...
หนึ่งคน เฝ้าขออย่างไร้ความหวัง
หนึ่งคน เฝ้ามองคนที่รักอย่างทรมาน
หนึ่งคน ขออยู่ข้างกายไม่ไปไหน
หนึ่งคน เชื่อใจคนที่รักอย่างหมดใจ
อีกคน ผู้ไม่เคยเข้าใจในความรัก
ติดตามเรื่องราวที่ใช่เวลากว่าพันปีในการพิสูจน์ได้ใน..กาลรัก...
แล้วความรักของพวกเขาจะทำให้คุณเข้าใจรักมากขึ้น
"ขอสายน้ำช่วยเป็นพยาย ว่าตัวข้าจะขอรักมั่นต่อท่านทุกชาติไป"
"รอข้านะ ข้าสัญญาอีกไม่นานข้าจะกลับไป จะไม่มีอะไรพรากเราจากกันได้อีก"
"กูไม่รู้ว่ามึงรออะไร แต่กูรู้แค่ว่าสิ่งที่มึงรอกำลังพรากมึงไปจากกู"
"ใยเจ้าลืมรักของเรา ใยเจ้าลืมข้า หรือพันปีมันนานไปสำหรับรักของเรา"
"เฮ้ย! ถ้ารักมันทำให้ทรมานทำไมถึงยังเรียกที่จะรักอยู่นะ รัก รัก ฉันไม่เข้าใจ"
อ่านกันสักนิด
ก็ไม่รู้ว่าจะเขียนได้ดีแค่ไหนแต่ยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจให้มือไหม่หัดแต่งคนนี้ด้วย
มีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยนักอ่านทุกคน เม้นกันได้นะ ไรท์อยากรู้คนอ่านคิดไง
เปิดใจอ่านสักนิดแล้วจะรู้ว่าฟิคเรื่องนี้ไม่เศร้าอย่างที่เข้าใจ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น